Olaf Lubaszenko

Ta strona to zalążek artykułu. Jeśli możesz, rozbuduj go.

Olaf Lubaszenko
Prawdziwe nazwisko	Olaf Sergiusz Linde
Pseudonimy
Dane personalne	6 grudnia 1968, Wrocław
Pochodzenie	Polska
Wykształcenie	• egzamin eksternistyczny dla aktorów dramatu (1991) • Wyższa Szkoła Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia, Warszawa
Profesje	• aktor • reżyser
Najważniejsze projekty	• Krótki film o miłości (1988) • Marcowe migdały (1989) • Kroll (1991) • Chłopaki nie płaczą (1999) • Poranek kojota (2001) • E=mc² (2002)
Nagrody	uzupełnić
Członkowie rodziny	(†) Asja Łamtiugina (matka) • Edward Linde-Lubaszenko (ojciec) • Beata Linde-Lubaszenko (siostra przyrodnia) • Katarzyna Groniec (była żona) • Marianna Linde • (córka)

Olaf Lubaszenko

Dłoń Olafa Lubaszenki w Alei Gwiazd

Olaf Sergiusz Lubaszenko (właśc. Olaf Sergiusz Linde; ur. 1968) – polski aktor, reżyser i wokalista.

Biografia

Urodził się 6 grudnia 1968 roku we Wrocławiu jako syn pary artystów, Edwarda Lubaszenki i Asji Łamtiuginy.

uzupełnić

Życie osobiste

Przy okazji pracy w Teatrze Studio Buffo poznał swoją przyszłą żonę Katarzynę Groniec, z którą ma córkę Mariannę (ur. 1993). Para rozstała się, a małżeństwo ostatecznie zakończyło się rozwodem.

Olaf Lubaszenko związany był m.in. z Karoliną Muszalak, Karoliną Rosińską oraz z czeską aktorką. Obecnie jego partnerką życiową od wielu lat jest Hanna Wawrowska, nauczyciel akademicki.

Artysta ma przyrodnią siostrę Beatę Linde-Lubaszenko.

Filmografia

Jako aktor

Filmy

• 1987: Trójkąt bermudzki – gracz w pokera
• 1987: Tabu – Stefek
• 1987: Sonata marymoncka – Rysiek Lewandowski
• 1987: Łuk Erosa – Adam Karowski
• 1987: Ludożerca – żołnierz
• 1987: Bez grzechu – Jarek Kalita
• 1988: Piłkarski poker – Olek Grom
• 1988: Krótki film o miłości – Tomek
• 1988: Dekalog, sześć – Tomek
• 1988: Dekalog, dziesięć – Tomek
• 1989: Po upadku – Piotr Ratajczak
• 1989: Marcowe migdały – Tomek
• 1989: Czarny wąwóz – Ludwik Machl
• 1990: Korczak – tramwajarz
• 1991: Historia niemoralna – Marek
• 1991: Odjazd – ksiądz
• 1991: Kroll – Marcin Kroll
• 1992: Psy – Krzyś Młody
• 1992: Pamiętnik znaleziony w garbie – Antoni, Janek
• 1993: Lista Schindlera – strażnik w Oświęcimiu
• 1993: Kraj świata – Stefan
• 1994: Les amoureux – Tomek
• 1995: Gnoje – Gąsior
• 1996: Wirus – Józek Kujawa
• 1996: Słodko-gorzki – brat Mata
• 1996: Poznań '56 – czołgista
• 1997: Sztos – Mietek
• 1997: Kiler – aktor
• 1998: Żona przychodzi nocą
• 1998: Zabić Sekala – Jura Baran
• 1998: Demony wojny wg Goi – porucznik Czacki
• 1999: Operacja Samum – Stanisław Kosiński
• 1999: Operacja „Koza” – Adam Horn
• 1999: Moja Angelika – Andrzej Kulik
• 1999: Kiler-ów 2–óch – Olaf Lubaszenko
• 1999: Córy szczęścia – Janek
• 2000: Zakochani – Marek Zdzierski
• 2000: Bajland – Józef Horoszko, asystent Rydla
• 2001: Tam i z powrotem – porucznik Niewczas
• 2001: Stacja – Zawadzki
• 2001: Boże skrawki – Gniecio Lipa
• 2002: Rób swoje – ryzyko jest twoje – Emil Baks
• 2002: E=mc² – Max Kądzielski
• 2002: Bez litości – Stanisław Olbrycht
• 2003: Marcinelle – Martin
• 2009: Złoty środek – klawiszowiec
• 2009: Mniejsze zło – esbek
• 2009: Sublokator (film krótkometrażowy; w cyklu Dekalog 89+ – listonosz Tomasz
• 2010: Weekend – Czeski
• 2011: Sztos 2 – Mietek
• 2016: Bóg w Krakowie – bezdomny
• 2016: Operacja Bazyliszek (film krótkometrażowy; w cyklu Legendy polskie – Bardacha
• 2017: Gwiazdy – celnik
• 2018: Kobiety mafii – komendant
• 2018: Miłość jest wszystkim – Mikołaj

Seriale telewizyjne

• 1982: Życie Kamila Kuranta (odc. 1–3) – Kamil Kurant
• 1984: Trzy młyny (odc. 2) – Jarogniew
• 1988–1991: Pogranicze w ogniu (odc. 1–17) – Franek Relke
• 1995: Odjazd (odc. 3) – ksiądz
• 1996: Ekstradycja 2 (odc. 1, 3–8) – Rafał Kulski
• 1998: 13 posterunek (odc. 34) – pijany scenarzysta
• 1999: Pierwszy milion – ksiądz
• 1999: Ja, Malinowski – Koryl
• 2000: Skarb sekretarza – Zenon Wnuk, trener
• 2000–2001: Przeprowadzki – Stanisław Szczygieł
• 2001: Na dobre i na złe (odc. 76) – Leon
• 2001: Garderoba damska – Piotr
• 2002: Sfora – Stanisław Olbrycht
• 2005: Anioł Stróż (odc. 6) – Jerzy
• 2005: Defekt – Jerzy Kulesza
• 2007: Determinator (odc. 1–6, 8–13) – inspektor Artur Wejman
• 2007–2011: Barwy szczęścia – Roman Pyrka
• 2009–2010, 2013, 2015–2018: Blondynka – ks. Błażejczyk
• 2015–2016: Strażacy – Witold Michalak
• 2016: Bodo – Franz Kettler
• 2017: Belle epoque – nadkomisarz Ferdynand Jelinek
• 2019: Odwróceni. Ojcowie i córki (odc. 2–8) – prokurator Adam Gołąbek
• 2019: Stulecie Winnych (odc. 1–9) – dr Brzozowski

Dubbing i narracja

• 2003: Nienasycenie – narrator
• 2003: Magiczna Gwiazda – Hubert
• 2003: Gdzie jest Nemo? – Idol
• 2004: Niepochowany
• 2004: Lucky Luke – Lucky Luke
• 2006: Wielka wędrówka
• 2007: Lissi na lodzie – Yeti
• 2008: Cziłała z Beverly Hills – Delgado
• 2011: Cziłała z Beverly Hills 2 – Delgado
• 2012: Ralph Demolka – Ralf
• 2013: Samoloty – Beka
• 2014: Strażnicy Galaktyki – Denarian Dey
• 2014: Samoloty 2 – Beka
• 2014: Muppety: Poza prawem
• 2015: Dobry dinozaur – Tata
• 2015: Ups! Arka odpłynęła – Dave
• 2016: Gdzie jest Dory – Idol

Gry

• 2001: Fallout Tactics: Brotherhood of Steel – Gammorin; Smith

Jako reżyser

Filmy

• 1997: Sztos
• 1999: Chłopaki nie płaczą
• 2001: Poranek kojota
• 2002: Jest sprawa…
• 2002: E=mc²
• 2009: Złoty środek
• 2011: Sztos 2

Seriale telewizyjne

• 2000: Skarb sekretarza
• 2002: Król przedmieścia
• 2004: Kosmici
• 2006: Faceci do wzięcia (odc. 20–22, 24, 27, 28)

Filmy nieukończone

• 2002: Romans wszech czasów

Jako scenarzysta

• 2009: Złoty środek
• 2011: Sztos 2

Jako asystent reżysera

• 1988: Dekalog, jeden
• 1988: Dekalog, dwa
• 1988: Dekalog, trzy
• 1988: Dekalog, dziesięć
• 1992: Pierścionek z orłem w koronie

Praca w teatrze

Jako aktor

• 1994: Metro (reż. Janusz Józefowicz)
• 1994: Emigranci (reż. Jan Błeszyński) – AA
• 1995: Jasnowidz (reż. Jacek Koprowicz) – Piotr Michalski
• 2003: Niektóre gatunki orłów (reż. Olaf Lubaszenko) – Pepe
• 2004: Panna Tutli Putli (reż. Janusz Józefowicz) – Działacz
• 2007: Dziecko w krainie muzyki (reż. Włodzimierz Izban) – Aktor
• 2010: Zakłócenia w eterze (reż. Piotr Dąbrowski) – Archer
• 2010: Diabli mnie biorą (reż. Marek Rębacz) – Książę Ciemności (Lucyfer)
• 2012: Księżyc i magnolie (reż. Agnieszka Lipiec-Wróblewska) – Selznick
• 2013: Roma i Julian (reż. Krzysztof Jaroszyński)
• 2014: Podobno Marian (reż. Marek Rębacz) – przedstawienie impresaryjne
• 2015: Kolacja na cztery ręce (reż. Krzysztof Jasiński) – Jan Sebastian Bach
• 2015: Dajcie mi tenora! (reż. Marcin Sławiński) – Tito Merelli

Jako reżyser

• 2002, 2005: Pięciu braci Moe
• 2003: Niektóre gatunki orłów
• 2004: Kolacja na cztery ręce
• 2012: Single i remiksy
• 2016: Single po japońsku

Teatr Telewizji

Jako aktor

• 1986: Bidul – Graniasty
• 1990: Szalbierz – Rybak
• 1992: Dożywocie – Filip
• 1993: Wróć, Kropeczko – Tom
• 1993: Historia jednego dnia z epilogiem – John
• 1994: Dwaj panowie z Werony – Chybcik
• 1994: Anielka – Szmul
• 1995: Uczeń diabła – Ryszard
• 1995: Przeszłość jest nieśmiertelna…
• 1995: Markiz von Keith – Markiz von Keith
• 1995: Łowca jasnowidzów – Piotr Michalski
• 1995: Filomena Marturano – Michele
• 1995: Ekscelencja – Widoplasow
• 1995: Don Carlos – Markiz Posa
• 1995: Cisza – Piotr
• 1996: Wassa Żeleznowa – Siemion
• 1996: Przeklęta poezja – Byron
• 1996: Pokój pełen liści – Slockenheimer
• 1997: Mistrz – Seweryn Goszczyński
• 1997: Keczup Schroedera – Rysiek
• 1997: Czerwony Kapturek – Zając
• 1998: Edith i Marlene – Marcel
• 1998: Dama od Maxima – doktor Petypon
• 1998: Człowiek do wszystkiego – inspektor Washbourne
• 1999: Woyzeck – Woyzeck
• 1999: Lalek – Lalek
• 2000: Urodziny mistrza – Młody

Jako reżyser

• 1999: Yes, Panie McLuhan

Role w widowiskach telewizyjnych

• 1994: Biesiada sarmacka – Husarz

Role w Teatrze Polskiego Radia

• 2013: Białe jest czarne (reż. Janusz Kukuła) – Hieronim Augustyn
• 2013: Elita (reż. Janusz Kukuła) – Prom
• 2014: Za drzwiami (reż. Janusz Kukuła) – Milicjant/ Policjant
• 2015: Ostatnia misja Lecha W.
• 2016: Fabryka muchołapek (reż. Andrzej Bart)

Dyskografia

• 2001: Gra o miłość (CD, składanka)
• 2014: Strofy o przemijaniu w wykonaniu polskich aktorów (CD, składanka)

Nagrody i odznaczenia

uzupełnić

Informacje dodatkowe

• Aktor ma 179 cm wzrostu.
• Zna pięć języków obcych: angielski, rosyjski, niemiecki, francuski i czeski.
• Ma korzenie niemiecko-szwedzko-czeskie.
• W latach 90. XX wieku zmienił nazwisko na Linde, ale w pracy posługuje się nazwiskiem Lubaszenko, pod którym debiutował.
• Jest bohaterem wywiadu-rzeki Chłopaki niech płaczą (2015).

Bibliografia

• Jacek Cieślak, Olaf Lubaszenko. Karnawał – iluzja, w której żyłem, „Rzeczpospolita” nr 201/2015, s. 16, 17.
• Krzysztof Demidowicz, Luzacy z charakterem, „Film” nr 23/1993, s. 18, 19.
• Krzysztof Demidowicz, Igor Zalewski, Olaf Lubaszenko. Brakuje mi czasu, „Film” nr 8/2002, s. 78–80.
• Witold Filler, Lech Piotrowski, Poczet aktorów polskich. Od Solskiego do Lindy, Philip Wilson, Warszawa 1998, tu hasło: Olaf Lubaszenko, s. 184, 185.
• Katarzyna Fryc, Ale numer, „Film” nr 12/1996, s. 134, 135.
• Jolanta Gajda-Zadworna, Olaf Lubaszenko. Przepowiednia spełnia się, „Uważam Rze” nr 4/2012, s. 48, 49.
• Ewa Gil-Kołakowska, Olaf Lubaszenko. Optymista – fatalista, „Przegląd” nr 3/2004, s. 39–41.
• Martyna Harland, Człowiek z wątpliwości, „Gazeta Wyborcza” nr 135/2016, s. 34, 35.
• Krzysztof Hipsz, Olaf na czeskich dróżkach, „Cinema Polska” nr 10/1998, s. 82, 83.
• Honor szulera, „Film” nr 8/1997, s. 43, 44.
• Bożena Janicka, Cinkciarze, „Film” nr 10/1997, s. 10.
• Lubaszenko na wykresie, „Film” nr 8/1995, s. 84.
• Magdalena Łuków, Olaf Lubaszenko. Dopóki będą mnie chcieli, „Film” 49/1992, s. 24, 25.
• Monika Madurowicz, Aktor mimo woli, „Cinema Polska” nr 5/1999, s. 48, 49.
• Monika Madurowicz, Czincz mannej, „Cinema Polska” nr 8/1997, s. 74.
• Tomasz Malinowski, Rozmowy nieoczywiste, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2016.
• Jacek Matecki, Olaf L., „Cinema Polska” nr 8/2001, s. 30–33.
• Mistrzowie typują mistrza, „Film” nr 6/2002, s. 54, 55.
• Małgorzata I. Niemczyńska, Gruby Olo. Lubaszenko. Jakim prawem mnie obrażają?, „Duży Format” nr 21/2015, s. 6–8.
• Iga Niewiadomska, Świdrując w sztosie, „Cinema Press Video” nr 2/1998, s. 24, 25.
• Olaf Lubaszenko (biogram), „Film”, wiosna 1992 (nr specjalny), s. 50.
• Paweł Piotrowicz, Olaf Lubaszenko, Chłopaki niech płaczą, Prószyński i S-ka, Warszawa 2015.
• Adam Poprawa, Tymon na Trobriandach. Muzyka w „Sztosie” Olafa Lubaszenki i „Weselu” Wojciecha Smarzowskiego w: Studia Filmoznawcze, t. 27, 2006, s. 115–126.
• Małgorzata Sadowska, „Czterej pancerni” i „Sztos”, „Kino” nr 7/8, 1997, s. 43, 44.
• Aleksandra Szarłat, Olaf Lubaszenko. Lubię siebie po… pięćdziesiątce, „Ekran” nr 2/1996, s. 82, 83.
• Aleksandra Szarłat, Trzy pytania do: Olafa Lubaszenki, „Fakty” nr 7/1997, s. 73.
• Katarzyna Szeloch, Olaf Lubaszenko. Robię filmy ironiczne, „Przegląd” nr 29/2012, s. 34, 35.
• „Sztos” – film o cinkciarzach, „Cinema Polska” nr 11/1996, s.54–56.
• Izabela Szylko, Na razie dużo się dzieje, „Film” nr 5/1989, s. 18, 19.
• Jacek Tabęcki, Mówią o nich: gwiazdy (1), „Film” nr 2/1996, s. 102–104.
• Takie plany, „Film” nr 7/1999, s. 10.
• Malwina Wapińska, Olaf Lubaszenko. Zamknięte traumy, „Dziennik Gazeta Prawna. Prawo, biznes, polityka” nr 137/2015, dodatek „Kultura”, s. K4.
• Ryszarda Wojciechowska, Olaf Lubaszenko. Właściwie to jestem raczej staroświecki, „Polska” nr 60/2014, s. 22, 23.
• Jerzy Wójcik, Olaf Lubaszenko. Realizuję marzenia, „Rzeczpospolita” nr 194/1997, s. 21.
• Konrad J. Zarębski, Olaf Lubaszenko. W pułapce swoich filmów, „Kino” nr 9/2002, s. 42–44.

Recenzje i omówienia filmów

• Krystian Brodacki, Chłopaki nie płaczą, „Tygodnik Solidarność. Czasopismo NSZZ Solidarność” nr 19/2000, s. 19.
• Chłopaki nie płaczą, „Cinema Polska” nr 2/2000, s. 80.
• Elżbieta Ciapara, Jeszcze na ekranach, „Film” nr 10/2002, s. 95–97.
• Andrzej Kołodyński, Sztos, „Kino” nr 7/8, 1997, s. 42.
• Artur Kosiński, Poranek kojota, „Cinema Polska” nr 8/2001, s. 38.
• Wiesław Kot, Sztos, „Wprost” nr 35/1997, s. 70.
• Magdalena Michalska, Dziewczyna czy chłopak?, „Dziennik. Polska. Europa. Świat – Kultura”, 20 marca 2009, s. 7.
• Dominik Ostrowski, E=mc2, „Film” nr 8/2002, s. 56.
• Małgorzata Sadowska, Ni z gruchy, ni z pietruchy, „Film” nr 8/2001, s. 67.
• Małgorzata Sobieszczańska, E=mc2, „Cinema Polska” nr 8/2002, s. 53.
• Andrzej Szpulak, Sztos, „Czas Kultury. Kultura, literatura, filozofia” nr 5/6, 1997, s. 123.
• Sztos, „Cinema Polska” nr 8/1997, s. 72–74.
• Katarzyna Taras, Sztos, „Przegląd Artystyczno-Literacki” nr 10/1997, s. 78, 79.
• Monika Zakrzewska, Sztos, „Wiadomości Kulturalne„ nr 35/1997, s. 19.

W Internecie

• Olaf Lubaszenko w bazie e-teatr; dostęp: 8 sierpnia 2015.